Бог Троица, Отецот, Синот и Светиот Дух, Кој со неискажлива и непоимлива добрина, милосрдие и промисла, создал и устројува сѐ, ѝ дал радост и сила на Црквата Своја која Единородниот Син Божји, Господ наш Исус Христос со Својата Чесна Крв ја спечали, та таа радост и сила да останат непобедливи и незасенети во веки веков. Најубавите гроздови на лозницата Божја – Црквата, низ која изобилно тече сокот на вечниот живот, телото и крвта на Христа Воскреснатиот, се Светиите, вистинските пријатели Божји. Длабоко напоени од радоста и силата на Црквата, таа работилница на светоста, Светиите ја победуваат смртта и влегуваат во вечната радост и слава на Царството Небесно, каде што првоначалствува Победителот над смртта, Единствениот Свет, Единствениот Господ Исус Христос, во слава на Бога Отца, амин!
Вчера на 16 ноември 2023 лето Господово се удостоивме да ја имаме радоста од канонизацијата на уште двајца новојавени светии, кои Светиот и Свештен Синод на Вселенската Патријаршија на Константинопол ги впиша во Диптихот на Светиите. Имено, станува збор за блажениот отец Гервасиј (Параскевопулос) од Патра, познат како „светецот на затворите“ (†1964) и светиот Старец Атанасиј (Хамакиотис) од Кифисја, впишан како „Свети Атанасиј Нови“ (†1967)
Кратко житие на Св. Атанасиј Нови
Се родил во селото Турлада, Ахаја – Пелопонез, Р. Грција во 1891 од сиромашни и благочестиви родители Василиј и Константина Хамакиотис, кои го крстиле Георгиј. Се одликувал со страв Божји и едноставност. Постојано се молел и ја сакал свештеничката служба. На 15-годишна возраст заминал во Лаврата во Ахаја, кај неговиот чичко Харитон, кој бил монах. По 7 години, вклучувајќи го и школувањето во свештеничката школа во Арта, се замонашил и го добил името Атанасиј. Во 1921 добива свештенички чин, по што се покажал како светилник за манастирот со добродетелите и словото цели 10 години служејќи со бројните Божји дарови што ги поседувал. Но поради здравствени причини морал да замине во Атина. Таму добил храм и парохија во која богослужел, исповедал, бил вистински пастир и татко на својата паства. Во 1963 воскреснува еден стар манастир на Пресвета Богородица Фанеромени кај Родополи, Атика, во когошто живеат монахињи. Таму се истакнал со милосрдие и со непрекинато богослужение. Заспал во Господа на 17 август 1967. Од неговото тело излегува благоухание, исцеленија и утехи.
Бигорски манастир
