Со побожност, смирение и длабока благодарност, го празнуваме денеска оној возвишен миг кога Преблагиот Господ наш, Творецот на целата вселена, ни го покажува своето беспримерно смирение. Каков неизмерен акт на љубов е тоа што Он му донесе спасение на родот човечки преку Своето овоплотување! Нема поголема жртва од оваа: Божјиот Син и Слово, Создателот на сè што постои, не се поколеба да го прими нашето кревко и ранливо тело. Он, Кој е опкружен со ангелски хорови на небесата, се понизи до степен да биде носен од старечки раце. Оној Кој седи на небесниот престол, недопирлив за Херувимите и Серафимите, дозволи да биде допрен и повиен во пелени од човечки раце. Со Своето овоплотување, Господ дојде на овој свет не само како цар или владетел, туку, пред сè, како Младенец, бессилен и ранлив, роден во јасли меѓу бессловесни животни и во туѓа земја.
Денешната, пак, слика на обрезание, иако е чин на скромност и послушност, предобразува нешто многу подлабоко – ветувањето за вечниот покој и спасение што доаѓа преку крштението во Светата Троица. Кроткиот Христос Бог не се засрами од плотското обрезание. Он, како Творец на законот, со совршена послушност го исполни Законот, покажувајќи ни дека во исполнувањето на Божествената волја се состои нашиот живот, нашата радост.
Обрезанието на осмиот ден од Христовото Раѓање е не само исполнување на обичајот, туку и предобраз на вечниот живот што ги чека верните во идниот век. Со овој чин, Господ покажува дека иако дојде во образ на човек, Неговата мисија е трансцендентна, надминувајќи ги ограничувањата на времето и просторот и водејќи кон вечната вистина и светлина во Осмиот, невечерен ден.
Вчеравечер, во благословените часови на ноќта, кога тишината го покрива светот и срцата се повеќе склони кон молитва и размислување, нашата света Обител, заедно со притекнатите верници, со молитви и псалмопенија на ноќното бдение, навлезе во тајната на големиот празник на Обрезанието Господово и на споменот на Свети Василиј Велики. Во тие молитвени часови, кога времето како да се запира и нè воведува во една вечна присутност, ние станавме сведоци на таинствениот дијалог помеѓу Бога и човекот.
Денеска, пак, под чиноначалството на нашиот возљубен старец и владика, Епископ Антаниски г. Партениј, беше отслужена Божествената Василиева Литургија, како воспоставување на една жива врска со светоста, каде што се собираат сите нишки на нашето постоење, вткаени со молитвите и благодарењата што се воздигаат кон Небесата.
Πо благодатното евхаристиско тајноводство од страна на нашиот Старец, во свечениот манастирски синодикон следуваше традиционалното прекршување на василопитата, во спомен на Свети Василиј Велики и чудото што тој го направил.
Бигорски манастир
