Препораки за наставен кадар и вработени во образовни институции

КАКО ДА СЕ РАБОТИ СО УЧЕНИЦИ ЗА ВРЕМЕ ЗА КРИЗНИ НАСТАНИ

Овој текст содржи општи препораки за вработените во образовните институции за тоа како да разговараат со децата и младите во кризни и трауматични ситуации.

Насоките вклучуваат стратегии за зголемување на сопствениот капацитет, како да се пристапи кон учениците, нивните реакции и чувства, како да се водат разговори за трауматски настани и како да се одговори на сите прашања што можат да имаат учениците.

Ве молиме да имате на ум дека обезбедувањето поддршка на децата и младите во овие ситуации е исклучително сложена задача и не мора да ја преземате сами. Разгледајте ги пристапите, активностите и одговорностите како група и воспоставете механизам за вклучување на колегите или професионалци за поддршка.

Грижата за себе

Пред да започнете разговор со учениците, важно е да се грижите за себе за да можете да се грижите за нив. Поставете реални очекувања за својата улога во оваа ситуација:

• Одржувајте нормален распоред: Колку што е можно, обидете се да го задржите вашиот секојдневен распоред, за да го зачувате чувството на контрола и сигурност.

• Спиење и физичка активност: Погрижете се да спиете доволно, да се храните правилно и да практикувате физичка активност.

• Земете паузи: Не заборавајте да направите кратки паузи за да се освежите и да се опуштите.

• Ограничете информациите: Намалете ја изложеноста на медиуми и социјални мрежи кои можат да го зголемат стресот.

• Обратете се за помош: Ако чувствувате потреба, побарајте поддршка од колегите или од професионалци за ментално здравје.

Разговор со учениците

Разговорот со учениците за нивните грижи е клучен за нивната емоционална благосостојба. Важно е да се прилагодите на возраста на ученикот и да го создадете просторот за отворен и емпатичен разговор:

• Доволно време: Планирајте време за разговор и обрнете им целосно внимание.

• Почитување на емоциите: Охрабрете ги учениците да ги изразат своите чувства и да поставуваат прашања.

• Различни реакции: Бидете подготвени дека децата може да имаат различни реакции. Некои може да покажат интерес за разговор, додека други можат да избегнуваат да зборуваат.

• Не присилувајте ги: Дозволете им да зборуваат кога ќе се почувствуваат подготвени, без да ги присилувате да го направат тоа.

Активно слушање

Кога учениците изразуваат потреба да зборуваат, важно е да ги слушате со трпение и почит. Обезбедете им простор да ги изразат своите чувства:

• Не прекинувајте: Дозволете им да зборуваат без прекини, слушајте ги внимателно.

• Поттикнете ги да поставуваат прашања: Охрабрете ги да поставуваат прашања и да ги споделат своите размислувања.

• Не судете: Нема да им помогнете со критикување на нивните чувства или прашања.

Чувства

Децата можат да покажат различни емоционални реакции, како што се страв, тагување или лутина. Важно е да создадете безбедна атмосфера во која тие ќе можат да ги изразат своите чувства:

• Разнообразие на емоции: Поттикнете ги да изразат што чувствуваат, преку зборови или креативни активности како цртање.

• Прифаќање на емоциите: Сите емоции се дозволени. Објаснете им дека нивните чувства се природни и очекувани.

• Промени во однесувањето: Учениците може да имаат потешкотии со концентрацијата, спиењето или апетитот. Овие реакции се нормални и треба да се следат.

Информирање

Во кризни ситуации, важно е учениците да добијат соодветни информации:

• Ограничете го времето за информации: Следењето на медиумските извештаи може да го зголеми стресот. Погрижете се да не бидат премногу изложени на такви информации.

• Дозволете дискусии: Разговарајте со учениците за она што го слушнале или прочитале и поправете неточни информации.

• Избегнувајте шпекулации: Не давајте претпоставки за причините на настанот или мотивите на сторителот.

Поддршката на учениците во кризни ситуации е исклучително важна. Понудете им безбедно и поддржувачко опкружување каде ќе можат да изразат свои емоции и да добијат соодветни информации.