Со векови црквата „Св. Богородица“ претставува посебен аманет за сите селани што живееле или потекнуваат од Скребатно. Автомобилот се остава пред портите. Дотука се вози. Пред портата, охридската калдрма, онаа вадената од чаршијата, откај чинарот. За арно дадена да се вгради пред влезот на „Св. Богородица“.
Првите податоци за Скребатно се наоѓаат во пописот на Охридскиот санџак од 1582 година. Таму името е запишано како Скребатина со 18 семејства и 119 жители, од кои шест самци. Во 1953 година селото било најголемо, имало 78 куќи, 655 жители четиригодишно училиште, црква и манастир. Со пописот од 2002 година, во селото живеат шест домаќинства со 12 жители. Денес, чад од само еден оџак.
А што значи Скребатно? Скреба или бела лоза, слично е на повитот, само со помали димензии. Расте до пет метри, но не се качува на дрвјата, туку густо ги покрива околните грмушки. Старите велат дека од скреба се варело чај за смирување на организмот.
Одбележувањето на големите христијански празници и воопшто празнувањето на овие простори е вековна традиција. Главен празник е 28 август, денот кога се слави Голема Богородица. Тогаш доаѓаат сите. И месното население и печалбарите и туристите. На овој ден лани црквата поделила ручек за 10.000 гости. Биле заклани 77 курбани.
Церемонијата почнува со изнесувањето на барјакот од црквата. Накитен со шамии, јаболка, цвеќе и босилек, со барјакот црквата се обиколува три пати. Свештено лице го благословува народот, а поворката извикува: „Крсти носам, Бога молам, Господи помилуј!“ Потоа се запира пред портите и почнува лицитацијата.
